Met enige schok las ik gisteren dat het uw laatste column was voor NRC Handelsblad.
De krant wordt er onder de skepter van Vandermeersch niet beter op. De Wetenschappagina is lelijk uitgekleed, en inhoudelijk erg eenzijdig. Alle artikelen qua inhoud oppervlakkiger.
En waar zijn ze gebleven, de goeie columnisten? De dagen dat ik begon met de korte stukjes van Koos van Zomeren. Achterin ergens Max Pam, altijd raak. Je had Elsbeth Etty, Wesseling, Hofland, Van Doorn, Knapen…..
Deels dood of met pensioen, maar ook deels weggepest, meen ik. Vervangen door veel blekere smoelen.
En nu U. Weg! Niet goed dus. Ik heb mij maar op uw columns geabonneerd. Dus als het goed is krijg ik ze straks per mail.
Dan nog even over uw laatste column. Over het risico van het grote betalingsoverschot vanuit Nederland en Duitsland waardoor waarden van bezittingen opgeblazen zouden worden.
Dat kan.
Maar waarom kijken naar deze landen alleen? Is scheefgroei van welvaart in bepaalde samenlevingen, met name nu in de Verenigde staten, niet een veel groter probleem? Wat doet de top daar met hun krankzinnige welvaartsgroei? Jawel, investeren in bezittingen die daarmee opgeblazen worden. Kijk naar koers – winstverhoudingen van aandelen. Kijk naar onroerend goed prijzen.
Ander probleem is welvaartsverdeling. Lage- en middeninkomes geven alles in het jaar uit aan kleding, eten, spullen, wat dies meer zij. Bij vermogenden is dat niet zo. Dit betekent dat bij economische groei die met name bij de welvarenden terechtkomt – zoals dat nu dreigt op meerdere plaatsen in de wereld – de welvaart de facto niet groeit. De groei zit dan in opgeblazen bezit, en dat loopt op een kwade dag weer in ene leeg.
Enfin, moest ik even kwijt. Ik ben geen econoom, slechts een briesende krantenlezer.
Tenslotte nog dit. Ik sprak u familiair aan met Coen, omdat ik de broer ben van Hein, een oud klasgenoot van u, en de zoon van Henk – van de economenclub. Mijn. Mijn moeder spreekt nog met warmte over u, omdat u zo aardig heeft geschreven bij de dood van mijn vader.
Tenslotte is het misschien leuk te weten dat mijn meest eigenzinnige vriend John Casey als mede fellow van Caius met enig ontzag over u spreekt. ‘Typical Dutch…frank, fair, with a ruthless mind’
Dat mag u in uw zak steken.
Het gaat u goed.
